
TodaY Is ThE DaY.
Hari ini.
Aku rasa.
Bagaikan terjaga dari mimpi.
Bila dikenang.
Masa yang panjang menunggu berita Tentang SahabaT.
Aku rasa.
Bagaikan tak percaya.
Bila dikenangkan.
Segala yang berlaku.
Aku rasa.
Bagaikan kehilangan.
Bila teringat saat itu.
Tapi aku juga rasa.
Aku mula sedar.
Bila aku mula fikir.
Setiap diantara kita punya pilihan.
Aku juga sedar.
Bila aku mula fikir.
Mungkin diantara kita sudah membuat pilihan.
Aku juga rasa.
Aku sudah ada pilihan.
Aku rasa.
Pilihan aku yang terbaik.
Aku rasa.
Biarlah pilihan aku.
Hanya aku yang tahu.
Cuaca pagi ni amatlah memalaskan.
Permulaan pagi berteman bayu dingin.
Sampai dinihari yang semakim gelap.
Gelap, mungkin mendung.
Mendung, tapi mungkin tak hujan.
Aku habiskan pagi aku dengan activiti kemas rumah.
Dari laundry sampailah memasak.
Sekarang masa untuk merehatkan minda.
Biasanya membaca dan menulis.
Aku pilih menulis.
Kurang ngatuk.
Membaca, sah aku tido.
Cuaca macam ni mengelirukan.
Macam best nak keluar jalan jalan.
Tapi mungkin tak best untuk kesihatan.
Demam semalam baru nak beransur baik.
Mungkin tidak.
Cuaca petang ni mungkin hujan.
Kalau tak hujan pun bagus.
Lebih menggembirakan.
Aku sensitive dengan hujan.
Cepat sedih bila hari hujan.
Orang kata hujan itu RahmaT
Tapi bagi aku hujan itu.
Mengundang kesedihan.
......Deras hujan yang turun.
Mengingatkanku pada dirimu.........Aku masih disini untuk SetiA....Teringat lagu JikustiK
Bagi aku.
Bunyi hujan bagai tangisan.
Bagi aku.
Air hujan bagai air mata.
Bagi aku.
Bila hujan lebat.
Rasa masam sedih sangat.
Tapi tu cuba Bagi aku.
Mungkin bagi orang lain.
Lain.
" RaiN DropS On PinK RosE "